ขอบอกอันนี้ก่อนเลย เดี๋ยวจะลืม
ยาสองตัวแรก ที่คุณหมอสั่งมาให้ เมไม่ได้ทานเลย
ยอมรับผิดเต็มๆ >_<
เหตุผลๆๆๆ มีนะ ก็คือ เมก็เอาชื่อตัวยา ยี่ห้อยา ที่อยู่บนแผง
มาค้นคว้าในอินเตอร์เน็ต พออ่านๆ ไปแล้ว ก็เริ่มรู็สึกไม่อยากจะทานแล้วล่ะ
แล้วยิ่งได้อ่านบล็อกของคนที่มีประสบการณ์ ที่ต้องทรมานกับยา
ยิ่งทำให้ไม่อยากแตะต้องเข้าไปใหญ่
อาการก็คือ จะมึนงง สู้แสงไม่ได้ อยากจะซุกตัว มุดตัวอยู่ในความมืด
ว่าง่ายๆ ก็คือ ยาเค้าอยากให้เราพักผ่อนน่ะ
แล้วไอเราเนี่ย อยากจะออกไปนั่งร้านกาแฟมากกว่าหมกตัวอยู่ในห้องมืดๆ นี่นา
ก็อยู่มาทั้งคืนแล้วอ่ะ
แล้วผลลัพธ์ที่ได้จากไม่ยอมทานยาก็คือ ยังนอนไม่หลับเหมือนเดิม
ถึงจะได้หลับก็ หลับๆ ตื่นๆ ทุก 5-10 นาที รวมๆ แล้วไม่เกินสองชั่วโมงต่อวัน
รู้สึกหดหู่ เศร้าบ้าง เป็นบางครั้ง แต่ไม่ร้องไห้ตลอดเวลาแบบเมื่อก่อน
แต่กลับฉุนเฉียว เจ้าอารมณ์ กลายเป็นคนขี้วีน
จนมีครั้งนึง วีนใส่เพื่อนสนิทไป ทั้งๆ ที่เพื่อนเป็นห่วง
รู้สึกผิดมากๆ ก็ร้องไห้เสียใจที่ตัวเองเป็นแบบนี้
อารมณ์ดิ่งทันที...จากที่เคยอ่านหนังสือได้ อ่านได้อย่างมาก 3 หน้า ก็ปิดเล่ม
ไม่มีสมาธิ ไม่อยากจะอ่าน ไม่อยากจะทำอะไร
เครียดเข้าไปอีก ว่าตัวเองเป็นอะไรนักหนานะ!
พอถึงวันรุ่งขึ้นที่ครบกำหนดคุณหมอนัด ก็พยายามทำใจให้สบาย
เตรียมว่าจะถามอะไรกับคุณหมอดี อะไรที่เราข้องใจ
อะไรที่เราเป็น และเราจะสามารถแก้ไขได้อย่างไร
