คุณหมอนัดครั้งต่อไป อีกหนึ่งอาทิตย์
ได้ยากลับมากิน แต่...ไม่เคยกินเลย
ตอนนั้นคิดว่า ไม่อยากจะกิน กินไปมันก็แก้แค่ปลายเหตุ
ต้นเหตุมันคือก้นบึ้งของจิตใจ
แต่ก็ยังมีความคิดที่แย่ๆ นะ แอบเก็บยาไว้
เรียกว่า สะสมเอาไว้ จะดีกว่า
ภายในหนึ่งอาทิตย์นั้น เมก็เหมือนเดิม
เหมือนเดิมคือ ยังแย่กับทุกสิ่ง ทุกอย่างเหมือนเดิม
แต่ก็ยังไปวัด ไหว้พระ ขอพร ให้ตัวเองหลุดพ้นจากความทุกข์
พยายามสวดมนต์ นั่งสมาธิไม่ต้องพูดถึง
แค่กว่าจะสวดให้จบแต่ละบท ยังต้องพยายามอย่างมาก
แต่ก็พยายามหายใจลึกๆ เพราะอย่างน้อย มานั่งสวดมนต์ที่วัด
ก็ยังดีกว่านั่งอยู่บ้านแน่ๆ
ส่วนเรื่องการนอนหลับ...2-3 วัน นอนสักครั้ง ก็พอแล้วตอนนั้น
เพราะมันไม่หลับจริงๆ มันยากจริงๆ
พอใกล้ถึงวันที่หมอนัด ก็เริ่มมีความคิดว่า จิตแพทย์ไม่ได้ช่วยอะไรเราเลย
แต่ก็ยังไปนะ เพราะมันเป็นทางเลือกทางเดียวที่มี
